Wat, een blog? Ik lees ze liever dan ze te schrijven, als ik eerlijk mag zijn.
Maar waarom ook niet?
Sinds september woon ik in Brussel. Als ik mensen vertel dat ik in deze stad mijn leven doorbreng, zijn het merendeel van de reacties vaak: ‘Amai, dat is gedurfd’, ‘Alé tof, maar ik zou het toch zelf wel niet doen. Wees voorzichtig daar é!’, of soms een enkeling die zegt ‘Aha ja, ik heb ooit eens van ik-weet-niet-meer-wie gehoord dat het daar naar het schijnt af en toe toch wel nog eens tof kan zijn?’. Een laatste mogelijke reactie is dat de persoon gewoonweg zwijgt, en na een korte stilte dan maar zo snel mogelijk over een ander onderwerp begint. Of soms valt het gesprek gewoon stil.
Hebben de Vlamingen een probleem met Brussel? Nu, eerlijk toegegeven, toen ik vorig jaar besloten had een opleiding journalistiek in Brussel te volgen, bestond mijn eerste reflex erin om de treinuren tussen Gent en Brussel op te zoeken, in de hoop dat zou blijken dat pendelen tussen deze twee steden wel haalbaar zou zijn. Maar toen bleek dat de trein van 7u30 ’s morgens nemen meer regel dan uitzondering zou zijn, deed dat me al twijfelen om in Gent te blijven. Daarbij geholpen door een vriendin die me sterk aanspoorde om la vie Bruxelloise te verkennen, plus gecombineerd met mijn grote nieuwsgierigheid naar nieuwe steden, besloot ik toch de stap te zetten naar de stad van Manneke en Jeanneke Pis. Zo belandde ik aan ‘het kanaal’, in een grijskleurig appartement dat ik deel met twee vrienden, op het kruispunt tussen de hippe Dansaertstraat en het alombekende Molenbeek.
In de twee maanden die ik hier nu woon, heeft onze hoofdstad mij al meerdere malen enorm aangenaam verrast. De sfeer hier is niet te vergelijken met Gent, en al helemaal niet met Brugge. Het bruist hier echt. Iedere wijk is een totaal ander stukje leefwereld, wat de stad voor mij enorm boeiend maakt.
Dus ik denk dat ik een missie gevonden heb voor deze blog. Met mijn schrijfsels wil ik jullie de mooie, vaak ietwat verborgen, kanten van Brussel laten zien, gezien door de ogen van een nieuwkomer. Natuurlijk zal ik het niet nalaten om ook mijn negatieve ervaringen met deze stad voor u neer te schrijven. Er is zelfs veel kans dat ik over zaken schrijf die niets te maken hebben met Brussel. Maar laat deze blog een ‘silent shout’ zijn om onze eigen hoofdstad wat meer te waarderen, of het toch op zijn minst een kans te geven.
Silent Shout 